8 dingen die iedere student met tentamenstress herkent

Blok 1 is weer bijna voorbij; de stress slaat toe, docenten beginnen te benadrukken hoe belangrijk al die dingen die je dit blok niet hebt gedaan eigenlijk wel niet zijn, je slaapt kort, de koffie is niet aan te slepen en in gedachten verlang je al naar het walhalla genaamd 'de collegevrije week'. Maar eerst de komende twee weken maar eens overleven...

1. Je hebt zoveel werk te doen, dat je besluit dan maar niks te doen.

Ik ga naar de UB en ik neem mee...

Het nieuwe academiejaar is weer begonnen en dat betekent dat de Universiteitsbibliotheek weer langzaamaan volstroomt. Van de eerstejaars Bachelorstudentjes die met hun dikke boeken wanhopig door de gangen struinen op zoek naar een plekje - de les dat de UB om 10:00 vol zit is één van de belangrijkste die je leert - tot volgroeide meerderejaars die vol zelfvertrouwen op hun felgekleurde Nikes hardop pratend langs de boekenkasten flaneren. De tweedejaars corpsbal die zichzelf de wereld vindt; het groepje creatieve hipsters dat in de hoek van de binnenplaats staat te roken; de gefrustreerde Masterstudent die de hele zomer aan haar scriptie heeft gewerkt en nu eindelijk klaar wilt zijn; en de beveiligingsmedewerker met midlifecrisis die behoedzaam alle hoeken van het gebouw uitkamt op zoek naar die ene student die stiekem een hap van een koekje neemt. Kortom, het complete bonte palet is weer aanwezig.

Taalfratsen: studententaal

Terug van weggeweest! Het is alweer bijna september en dat betekent dat er weer een heel nieuwe lichting studenten door Utrecht hobbelt, nietsvermoedend begonnen aan de tijd van hun leven. De UIT-dagen zijn geweest (introductiedagen, red.), de nieuwe lichting feuten en novieten zijn bezig aan hun ontgroening en over twee weekjes zitten de collegebanken weer vol. Dit leek me het uitgelezen moment om de studententaal eens onder de loep te nemen, want die kent me toch enkele pareltjes.

Als aankomend zesdejaars student heb ik de afgelopen jaren heel wat uitdrukkingen in mijn vocabulaire op mogen nemen, de één nog onzinniger dan de andere. De taal van studenten is echt een vak apart, maar stiekem - en dat kan eigenlijk niemand ontkennen - ook ontzettend grappig. Hierbij een klein woordenboekje, leuk om te lezen en leerzaam voor leken.

- In de kroeg
Adje trekken
Een glas, bij voorkeur gevuld met bier, in één teug leegdrinken. Afkorting van Ad fundum, Latijn voor 'tot de bodem'.

Adje des
Ad fundum desinteresse, een adje trekken omdat je niet op zat te letten. Veel gebruikt in drankspelletjes.

Afpilsen
De avond afsluiten met een laatste drankje.

Bakken peren/bakken hakken
Snoeihard zuipen.

Drank & Drugs

"Als je bitch wil chillen is het geen probleem, dan ga ik erheen, ik kom niet alleen, want ik heb drank en drugs"

Het catchy refrein van de nummer één hit van het moment, Drank & Drugs van Lil' Kleine en Ronnie Flex. En er is ophef, want de tekst zou veel te ver gaan. Maar laten we eerlijk zijn: gaat de tekst te ver? Of is de tekst te eerlijk?

Linksom of rechtsom, we kunnen er niet omheen: drank en drugs zijn grote factoren in onze huidige maatschappij. Zo ook van het studentenleven. Ik denk dat toch zeker 1/3 van mijn contacten wel eens XTC heeft geprobeerd,

Taalfratsen: op kantoor

Er is bijna niks zo flexibel als taal. Hoewel ik persoonlijk een hekel heb aan taalfouten en de term grammarnazi me wel vaker om de oren wordt geslingerd, kan ik er wel van genieten hoe mensen klinkklare onzin kunnen lullen en daar volledig mee wegkomen. 'Jargon' noemen ze dat dan. Iedere subgroep kent z'n eigen taaltje en hoewel we het allemaal begrijpen, slaan die uitspraken soms helemaal nergens op. 

De vorige keer schreef ik al over die bizarheden van het kantoorleven. Vandaar dat de eerste editie van mijn nieuwe rubriek 'Taalfratsen' ook over de woorden van het werkende wezen gaat: kantoortaal.

Kantoorkippen

Het geld is op. Zoals zo velen hou ook ik vaak een stuk maand over aan het einde van mijn stufi. Ofja stufi; lening. Stufi is natuurlijk een idyllisch fenomeen uit vroegere, betere tijden. De laatste maanden smeet ik mijn centjes wel erg hard over de balk en dat betekent dat er gewerkt moet worden. Vol goede moed ben ik dan ook meerdere uitzendbureau’s binnengerend en nu knap ik de ene klus na de andere op. Twee weken geleden had ik een receptiedagje en daar had ik uitgebreid de kans om het kantoorleven eens te analyseren…

Het is dinsdagochtend en ik val vandaag in als receptioniste bij een kantoortje in Utrecht. De koffie wordt aan alle kanten naar binnen geslurpt alsof men na dagen in de woestijn eindelijk een glas water wordt aangereikt en al snel wordt duidelijk dat ik de verkeerde dag heb uitgekozen om op dit kantoor te gaan zitten. Het was de dag van de halve finale van het Eurovisie Songfestival. De montere kantoordames zingen al de godganse tijd het deuntje van Trijntje en discussiëren luid over de verkeerde kledingkeuze. Ik zit hier middenin en begin me af te vragen in welk kippenhok dat zichzelf een kantoor noemt, ik ben beland.

Playing the wild rover 2.0

Als je deel 1 van mijn avonturen in Ierland hebt gelezen, weet je dat mijn reismaatje Nicole en ik er afgelopen zaterdagochtend behoorlijk brak aan toe waren. Ik probeerde de zwarte verf uit mijn kleren te boenen en Nicole was te moe om te functioneren. Die dag zouden we het rustig aandoen. Nicole zou die nacht om 6.00 uur naar huis vliegen en had geen hostel meer geboekt, om welke reden we hadden besloten een rustig drankje te gaan doen en een paar uur in mijn bed te slapen totdat ze naar het vliegveld moest. We zouden het rustig aandoen. Nouja, je raadt het al, maar ‘rustig’ is wel het laatste woord waarmee ik deze nacht zou omschrijven.

Playing the wild rover

Afgelopen week zat ik in het land van de groene graslanden, prachtige pints of “the black stuff” en de olijke vrolijke vriendelijkheid: Ierland. Vijf daagjes volop genieten samen met een Brits vriendinnetje die ik nog ken uit mijn tijd in Australië, Nicole. Mijn banksaldo stond nog niet op -1000, dus ik had wat te besteden en de eerste glazen Guinness zaten er dan ook al snel in. Wanneer Nicole en ik samen zijn, eindigen avonden altijd in chaos. Ook dit weekend was het weer raak en ik heb zo’n vermoeden dat we allebei even naar de SOA-poli moeten rennen.

Treinperikelen: spitsuur op het station

Wat is de treinende mens toch een vreemd wezen. De afgelopen maanden liep ik iedere dag stage in Amsterdam en moest daarvoor dus vanuit Utrecht met de trein. Iedere ochtend kwam ik, na net iets te laat te zijn vertrokken, gehaast en bezweet op het station aan. Opgelucht dat ik het had gehaald bereidde ik me voor op twintig minuten bijkomen in de trein, maar niks was minder waar. Het perron is namelijk een strategisch slagveld. Iedere dag drommen honderden mensen zich samen met allemaal hetzelfde doel: een zitplaats bemachtigen in de trein. En dat is een strijd. Een tactisch spelletje, waarbij je de spelregels goed moet kennen om ook maar enige kans te maken op succes.

Mijn leven in de domstad

Wat tof dat je op mijn blog bent. Ik ben een zesdejaars studente uit de prachtige stad Utrecht en hier schrijf ik over de 'what-the-fack' momenten uit mijn leven. Dit kan gaan over vanalles en nog wat, van de manier waarop we ons vervoeren tot aan vriendschappen en seks. Dingen die ik tegenkom in mijn leven en waarvan ik denk dat het leuk is om daar eens een extra keer over na te denken.

Abonneer je op mijn blog en blijf up to date over deze bizarheden uit het/mijn leven. Want we zijn me toch een partijtje bizar met z'n allen.