Playing the wild rover

Afgelopen week zat ik in het land van de groene graslanden, prachtige pints of “the black stuff” en de olijke vrolijke vriendelijkheid: Ierland. Vijf daagjes volop genieten samen met een Brits vriendinnetje die ik nog ken uit mijn tijd in Australië, Nicole. Mijn banksaldo stond nog niet op -1000, dus ik had wat te besteden en de eerste glazen Guinness zaten er dan ook al snel in. Wanneer Nicole en ik samen zijn, eindigen avonden altijd in chaos. Ook dit weekend was het weer raak en ik heb zo’n vermoeden dat we allebei even naar de SOA-poli moeten rennen.

Treinperikelen: spitsuur op het station

Wat is de treinende mens toch een vreemd wezen. De afgelopen maanden liep ik iedere dag stage in Amsterdam en moest daarvoor dus vanuit Utrecht met de trein. Iedere ochtend kwam ik, na net iets te laat te zijn vertrokken, gehaast en bezweet op het station aan. Opgelucht dat ik het had gehaald bereidde ik me voor op twintig minuten bijkomen in de trein, maar niks was minder waar. Het perron is namelijk een strategisch slagveld. Iedere dag drommen honderden mensen zich samen met allemaal hetzelfde doel: een zitplaats bemachtigen in de trein. En dat is een strijd. Een tactisch spelletje, waarbij je de spelregels goed moet kennen om ook maar enige kans te maken op succes.

Mijn leven in de domstad

Wat tof dat je op mijn blog bent. Ik ben een zesdejaars studente uit de prachtige stad Utrecht en hier schrijf ik over de 'what-the-fack' momenten uit mijn leven. Dit kan gaan over vanalles en nog wat, van de manier waarop we ons vervoeren tot aan vriendschappen en seks. Dingen die ik tegenkom in mijn leven en waarvan ik denk dat het leuk is om daar eens een extra keer over na te denken.

Abonneer je op mijn blog en blijf up to date over deze bizarheden uit het/mijn leven. Want we zijn me toch een partijtje bizar met z'n allen.