Als je deel 1 van mijn avonturen
in Ierland hebt gelezen, weet je dat mijn reismaatje Nicole en ik er afgelopen
zaterdagochtend behoorlijk brak aan toe waren. Ik probeerde de zwarte verf uit
mijn kleren te boenen en Nicole was te moe om te functioneren. Die dag zouden
we het rustig aandoen. Nicole zou die nacht om 6.00 uur naar huis vliegen en
had geen hostel meer geboekt, om welke reden we hadden besloten een rustig
drankje te gaan doen en een paar uur in mijn bed te slapen totdat ze naar het
vliegveld moest. We zouden het rustig aandoen. Nouja, je raadt het al, maar ‘rustig’
is wel het laatste woord waarmee ik deze nacht zou omschrijven.
We kwamen aan in de meest
populaire bar van Dublin, de Temple Bar, en de sfeer zat helemaal goed. Er was
live muziek, de hele pub was gezellig ingericht en de mensen waren allemaal vrolijk.
Gemoedelijk, is het juiste woord; het deed me dan ook een beetje aan Brabant
denken. We bestelden onze eerste Guinness en meteen kwamen er twee Ieren van
een jaar of 25 met ons kletsen. Duidelijk al sinds 15.00 uur aan het gerstenat
(bier) hingen ze een beetje om ons heen. Ik begreep ongeveer 10% van wat ze
zeiden, maar gezellig was het wel. Daarna raakten we aan de praat met drie
oudere Ieren, een jaar of 45, en dat was het begin van een onvergetelijke
avond.
Meet the three Irish men: ten
eerste was daar Big Jim, een lelijke en dikke, maar ontzettend aardige vent die
als een soort bodyguard voor de rest functioneerde. Daarnaast stond Little
Andy, die helemaal niet zo ‘little’ was, maar in vergelijking met Big Jim wel. De
derde was David, een gekke, grappige en soepele gast die wel van de vrouwtjes hield.
De drie waren goedlachs, grappig, met een goed hart en – nog het allerbeste –
kochten de rest van de avond onze drankjes. We dansten, kletsten, lachten en op
een gegeven moment vond ik mezelf in een hoek van de bar met Nicole en David.
Inmiddels was mijn Portugees van de avond ervoor ook binnengekomen, dus ik liet
mijn jas even bij Nicole en ging naar hem toe. Een half uurtje later keer ik
terug naar de hoek; Nicole weg. David weg. Jas weg. Geen gemiste oproepen of
smsjes. Ik ging naar Big Jim en Little Andy en zij vertelden me dat ze David
ook kwijt waren. Ze waren weg.
Even later krijg ik Nicole te
pakken en zij vertelt me dat ze mee is gegaan naar David z’n hotel. Even voor
de duidelijkheid: Nicole is 22 en David is 47. Ik wist niet goed of ik nou
moest lachen of boos moest worden, maar ik wist al dat dit het verhaal van de
eeuw zou gaan worden. Ze beloofde me om terug te komen en dat ze m’n jas nog
bij zich had. Nouja, prima. Ik ging vrolijk door met dansen met de Portugees en
kletsen met Big Jim en Little Andy, maar ondertussen werd het wel later en
later.
3.00 uur: de Temple Bar ging
dicht, geen Nicole. Inmiddels was ik toch wel een beetje pissig, want ik wilde
wel m’n jas hebben om in de kou naar het hostel te lopen en Nicole had me wel
alleen gelaten op onze laatste avond in Dublin. Bovendien ging haar vlucht over
drie uur. De Portugees was gelukkig zo lief om me naar m’n hostel te lopen en
eenmaal daar aangekomen, kreeg ik een smsje van Nicole dat ze pas in de ochtend
terug zou komen en me in de lobby van het hostel zou treffen. Ging ze nou echt
haar vlucht missen?! Ik naar bed en na enkele luttele uurtjes slaap zag ik, nog
half dronken, Nicole weer. Ze maakte duizendmaal excuses en stiekem kon ik ook
helemaal niet boos meer zijn. We barstten in lachen uit en omhelsden elkaar in
een vreemd maar fantastisch afscheid, want dit keer moest ik naar het vliegveld. Op weg naar het vliegveld kon ik
alleen maar lachen en dacht ik aan alle bizarre gebeurtenissen van de afgelopen
twee dagen. We hadden echt de ‘wild rover’ uitgehangen.
Weer in Utrecht aangekomen krijg
ik in de avond nog een smsje van Nicole die me opnieuw aan het lachen krijgt:
ze was samen met Big Jim, Little Andy en Crazy David naar Londen gevlogen en
zou daar nog een nacht in het appartement van David spenderen voordat ze naar
huis zou gaan. Opgelucht dat het allemaal goed was afgelopen en met een lach op
m’n gezicht kon ik naar bed. Tot zover ons avontuur in Dublin, ik ben benieuwd
wat we op onze volgende trip zullen meemaken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten